احترام و تسلی !!!

چهارشنبه هفته ی پیش که رفته بودیم مهمونی خونه ی یکی از اقوام کم کم داشت حالم از حرفای جاهلانه ی بعضی ها بهم می خورد...

مثلا ما رو بخاطر اینکه مادربزرگم تازه فوت کرده بود و این اولین عیدی هست که در جمع ما نیست برای احترام و نمی دونم از این حرفا ما رو دعوت کرده بودند !

ولی ای کاش پامو اونجا نمی ذاشتم. تازه این مهمونی یکی از مهمونی های آروم بود ! مسخره کردن حضرت آقا و تحلیل های مسخره  و توهین آمیزشون روح انسان رو آزار میده...

و من در عجبم از این جماعت که چی فکر می کنند.

فقط آخر هفته ها صحبت‌های حاج آقا پناهیان و نوای برادر مطیعی هست که دلم رو یه خورده آروم می کنه...

نوای حاج میثم: عاشقی درد سری بود نمی دانستیم ...

الا ای چاه یارم را گرفتند ...

الا ای چاه یارم را گرفتند   ***   گلم عشقم بهارم را گرفتند

میان کوچه ها با ضرب سیلی   ***    همه دار و ندارم را گرفتند

دگر پروانه بال و پر ندارد   ***    نه بال و پر که خاکستر ندارد

مفسرها! همه با خون نویسید   ***     که قرآن علی کوثر ندارد

أَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ وَ زِدْ وَبارِکْ عَلَى السَّیِّدَةِ الْجَلیلَةِ الْجَمیلَةِ، اَلْمَعْصُومَةِ الْمَظْلُومَةِ، اَلْکَریمَةِ النَّبیلَةِ، اَلْمَکْرُوبَةِ الْعَلیلَةِ، ذاتِ الْأَحْزانِ الطَّویلَةِ فِی الْمُدَّةِ الْقَلیلَةِ، اَلرَّضِیَّةِ الْحَلیمَةِ، اَلْعَفیفَةِ السَّلیمَةِ، اَلْمَجْهُولَةِ قَدْراً، وَالْمَخْفِیَّةِ قَبْراً، اَلْمَدْفُونَةِ سِرّاً، وَالْمَغْصُوبَةِ جَهْراً، سَیِّدَةِ النِّساءِ، اَلْإِنْسِیَّةِ الْحَوْراءِ، اُمِّ الْأَئِمَّةِ النُّقَباءِ النُّجَباءِ، بِنْتِ خَیْرِ الْأَنْبِیاءِ، اَلطَّاهِرَةِ الْمُطَهَّرَةِ، اَلْبَتُولِ الْعَذْراءِ، فاطِمَةَ التَّقِیَّةِ الزَّهْراءِ عَلَیْهَا السَّلامُ .

بار خدایا؛ سلام و درود و برکتت را بر سیّده بزرگوار نیکو سیرت نازل فرما؛ آن بانوى معصوم از گناه و خطا و مورد ستم قرار گرفته، شریف و بزرگوار، غم و اندوه دیده که سختی‏ها و مصائب دنیا وجود مقدّسش را آزار داد و در اندک زمانى، طولانى‏ ترین غصّه‏ ها و مصیبت‏ها را تحمّل نمود، بانوى پسندیده بردبار و پاکدامن، صاحب قلب سلیم که قدر و مقامش ناشناخته و قبرش پنهان مانده و پنهانى مدفون گردید ولى آشکارا حقّش غصب گردید، سرور زنان و حوریّه ‏اى در قالب انسان، مادر امامان بزرگوار و نیک ‏نژادان، دختر بهترین پیامبران، پاک و پاکیزه، آن که از تعلّقات دنیوى بریده و به سوى معبودش روى آورد و چون مروارید ناسفته تلألو مى نمود ، فاطمه پرهیزگار و ستاره درخشان آسمان پیامبر که درود و سلام بر او باد .

برگرفته از:

کتاب صحیفه مهدیه صفحه 422