آنتی فتنه

انسان‌های مومن اهل تلاش و مقاوتند..

با تغییر شرایط -که معمولا ناشی از کم و کاست زندگی دنیایی است- خودشان را نمی بازند و صبرشان را از دست نمی دهند.. اهل تحمل اند.

استوار می مانند... 

آنچنانی که امیرالمومنین (علیه السلام) در نهج البلاغه، عبد را چنین تعریف مى کند: "المومن کالجبل الراسخ ، لا تحرکه العواصف : یعنى مومن و بنده، مانند کوه استوار و پابرجاست، نه باد نعمت او را سرکش مى کند و نه باد مصیبت، او را به داد و فریاد وا مى دارد."

داشتم مطلبی را می خواندم. چه زیبا نوشته بود:

.

.

"زمین ضرورتاً برای حفظ و بقاء به "مومن" نیاز دارد. در لسان عالمان دین، مومنین و اولیاء خدا را اوتاد می گویند؛ یعنی اگر بگوئیم : الاوتاد جبالا درست گفته ایم..."

زمانی زلزله بر پا می شود و نظم زمین از هم می پاشد که اوتاد او در زمین حیات نداشته باشند وقتی که زمین از ولی خدا خالی شد ضرورتاً همه انظباط آن از هم می پاشد.

.

.

انسان مومن باید اهل مقاومت و پایداری باشد..

نباید بر سر هیچ و پوچ جا بزند و رنگ عوض کند..

نباید محافظه کاری کند..

نباید مردم را از زندگی در سایه‌ی نعمت و رحمت خدا ناامید کند..

نباید به دل خود و دیگران هراس راه دهد..

که البته اگر هراسی هست تنها باید از خدا هراس داشت..

نباید امر به معروف و نهی از منکر را بخاطر توهین و تمسخر دیگران ترک کند..

اینهایی را که نوشتم، به همه‌اش باور دارم.